Als lezer van duizenden boeken ontwikkel je een bepaald gevoel over een nieuw boek dat wordt opgepakt en doorgebladerd.
Als auteur verandert niet alleen je kijk op de gehele wereld, maar vooral ook die op de boeken die je leest. Je let automatisch meer op stijlen, plotfouten en natuurlijk de vrijwel onvermijdelijke fouten.
Als recensent komt daar dan nog eens de factor smaak overheen.
Epische afsluiting van grimmige, maar verbeeldingsvolle trilogie
Disclaimer: Ik heb de auteur bij mijn weten nog niet in levenden lijve ontmoet of gesproken (misschien een keer in het voorbijgaan), maar sinds ik zijn eerste boek heb gerecenseerd hebben we via het internet wel eens contact. Hij vroeg me dit boek voor hem te recenseren en ik kreeg een recensie-exemplaar.
Lezersrecensie
Originele setting, maar iets te volgepropt
door Johan Klein Haneveld 10 december 2017
Een Nederlandstalige fantasyroman is tegenwoordig niet meer bijzonder. Bezoek een Comic con of fantasyfestival en van de kraampjes van de uitgevers schitteren de titels je tegemoet. Opvallend veel draken, in alle vormen en maten, elfen en magiërs. Waar je het als fantasyliefhebber eerst moest doen met Wim Gijsen, Peter Schaap en Tais Teng, heb je het nu voor het uitkiezen. Dat helaas weinig van deze boeken in de gewone Nederlandse boekwinkel komen te liggen is een onderwerp voor een andere keer (het is erg jammer, want er zitten pareltjes tussen die een breed lezerspubliek verdienen!), maar fantasy is er voor wie wat wil zoeken genoeg. Fantasy die zich niet in een middeleeuws aandoende wereld afspeelt, met de geijkte vormen van tovenarij en magische wezens is echter nog zeldzaam.
Dat maakt dit boek direct opvallend.
Een typisch Peter Varg – boek met levendige en verrassende woordenschat. Geschreven vanuit zijn onrustige geest op zoek naar antwoorden op existentiële levensvragen. Hij weet als geen ander alles wat bestaat vast te grijpen, te kauwen en te herkauwen en het op een speelse manier op ons bord te gooien. Op een fantasierijke wijze verpersoonlijkt of verdierlijkt hij waarden en wijsheden waardoor hij ze laat dromen, denken en handelen. Hij schept wezens en goden, andere realiteiten en andere werelden en slaagt er tezelfdertijd in om ons te doen nadenken over waar we hier op aarde mee bezig zijn.
Ik heb het voorrecht gehad van het boek nog in zijn prille begindagen te mogen lezen of te horen hoe de schrijver hier met wijd opengesperde ogen en wilde haren mij zijn ideeën voorlas.
Met bulderende stem nam hij mij in gedachten mee naar de eindtijd waar magische wezens de aarde overmeesterden.
De Weerbeer is het tweede deel in de ingenieus geconstrueerde darkfantasyreeks Kukulkans Meesterplan.
In De Jaguarkrijger introduceerde Peter Varg zijn ongelooflijk creatieve schepping waar goden de scepter zwaaien. Was het eerste deel meer een introductie tot de donkere tijden, dan is De Weerbeer, die minder beschrijvend geschreven is, een spectaculair aanvalsplan van de god Leegte tegen de god Akash.
Zes verhalen die eigenlijk ook één verhaal zijn.
Het boekje telt iets meer dan 100 bladzijdes, waar zes verhalen in staan. Daarnaast ook een epiloog en proloog. Hierdoor zijn het zes verschillende verhalen, allemaal met een begin en een eind, maar toch zijn de verhalen ook allemaal samen één verhaal. Na elk verhaal wil je verder lezen. Elk verhaal is goed opgebouwd, waardoor je na dat verhaal graag verder wil lezen. De wereld waarin alle verhalen spelen is onze wereld, maar dan net een beetje anders. De wezens die er leven zijn geen standaard fantasy wezens, maar extreem donker. Daarom is ‘dark fantasy’ wel een mooi genre beschrijving.
Er is vrede na de tweede grote oorlog. Echter is dit maar schijn. Het tij zal zich weer keren.
Geschiedenis word herbeleefd en engelen zullen wederkeren.
Groepen zullen tegen over elkaar staan en elkaar beïnvloeden tot het einde der tijden.
Buitenaardse wezens komen langs en laten hun sporen na.
Demonen, krijgers en andere wezens krijgen met elkaar te maken in deze verhalenbundel. En wat heeft die BoomRidder er toch mee te maken?
Apocalyps…NOW!!!
Hoi peter, heb me ferm geamuseerd met uw nieuwe verhalenbundel, mocht van mij dubbel zo dik geweest zijn. Weet niet of het zo bedoeld was, maar in de in- en outro vind ik lucifer een heerlijke hilarische psychopaat. De andere verhalen zijn prima leesvoer voor fans van (hééél) duistere fantasy.
Met De Zoon van de Slang komt Kukulkans Meesterplan tot een spetterende conclusie in een wereld waar de mythologie de realiteit helemaal heeft ingehaald. Peter heeft dit boek volledig en met aandacht uitgewerkt, ik vond er alle bladzijden in terug die ik van het verhaal verwachtte. ‘Last but not least’ is hier zeker van toepassing!
Getagd
recensie