Het is voor mij als dochter moeilijk om een geheel objectieve opinie te schrijven.
Ik kom uit een familie van schrijvers. Mijn opa vulde zijn dagen met gedichten, tantes en nonkels zijn er ook door gebeten. En ik kan met trots zeggen: mijn papa ook.
Terwijl ik zijn fantastische verhalen lees, denk ik aan vroeger.
Hoe hij mij bij bedtijd nog een laatste verhaaltje vertelde, terwijl hij over mijn pijnlijk groeiende botten wreef als ik niet kon slapen.
Eerst en vooral moet ik jullie vertellen dat, magisch of niet, Peter dit boek heeft gedroomd.
Op een morgen gingen we op weg naar mijn school in Gent. Toen we instapten in de auto vroeg ik aan Peter of hij goed geslapen had. Hij antwoordde: ‘ Heel goed. Ik heb zelfs gedroomd.’
Moderne fantasy, het is geen gemakkelijk genre. Bij fantasy denken we meteen aan draken, trollen en schone deernes in nood. Zaken ver van onze leefwereld dus. Toch slaagt Peter Varg erin om een wereld te creëren die natuurlijk en hedendaags aanvoelt. Een wereld waar monsters, spreuken en demonen dagelijkse kost zijn evenals als auto’s, vliegtuigen en wapens.
