Recensies Geheimen van stof en zand

Peter Varg slaagt er terug in om me met “Geheimen van Stof en zand” vast te pakken en me mee te sleuren, ver weg van mijn vertouwde, alledaagse bezigheden. In deze bundel van vijf kortverhalen dompelt hij mij onder in zijn dark fantasy, waarin ik vooral betovert word door zijn verrassende woordenschat en originele beschrijvingen. Met zijn vloeiende schrijfstijl schept hij plaatsen, werelden en personages die ik nooit zou kunnen uitdenken. Hij brengt zijn personages tot leven en laat me getuige zijn van wat ze meemaken. En zo beleef ik het ondenkbare…

Een nieuwe verzamelbundel van Peter Varg, de man met de onbegrensde fantasie. Moest dit muziek zijn ik zou het klasseren onder Zweedse heavy death metal.

Peter Varg levert een derde Dark Fantasyverhalenbundel met korte vertellingen die op zichzelf staan naast de trilogie van de Kukulkansage. De verhalen ademen, behalve het laatste verhaal, dezelfde sfeer uit en zouden gemakkelijk samengevoegd kunnen worden zonder in herhaling te vallen.

Van Varg zijn wij gewoon dat het niet gaat over sprookjesachtige ballades maar eerder over rauwe, borrelende situaties die het slechtste in de mens naar boven brengen. Een nauwelijks verholen drift die enkel door het tegengif van de liefde wordt gebreideld. Indien ik niet beter wist, dacht ik dat Varg drakengenen had en het levenslicht zag in een actieve vulkaan. Als ik één woord moet gebruiken om zijn verhalen te omschrijven dan het zou het “Anger Management” zijn.

Raadselachtige verhalen in een duister jasje.

Geheimen van stof en zand van Peter Varg is een darkfantasy bundel vol duistere verhalen met een dubbele bodem.

Dit is niet de eerste bundel die ik van deze auteur lees, maar in Geheimen van stof en zand doet Peter Varg wat ik ook in de eerdere bundels zo waardeerde. Hij speelt met de beleving van de lezer. Op enig moment tijdens het lezen weet je niet meer precies waar de realiteit die bij het verhaal hoort, stopt en de illusie daarin begint.

Het lezen van Geheimen van stof en zand gaat (voor mij) niet zozeer over het vinden van een connectie met een personage of een gebeurtenis, maar meer over het ontdekken van een eventuele diepere laag. En het gaat over de duisternis die uit de pagina’s naar boven kruipt, je door de verhalen heen loodst en je wellicht op het verkeerde been probeert te zetten. Hierdoor vraag je je soms onbewust af, of je op zoek moet gaan naar het licht of dat je gewoon mee moet blijven reizen met de donkere schaduwen in het verhaal.