Antoon Van Boxstael


4/5

In De Weerbeer – het tweede deel van Kukulkans Meesterplan – zet Peter de vermenging van mythologie en realiteit van de Jaguarkrijger verder door. Zoals in de Jaguarkrijger kreeg ik hier opnieuw het gevoel dat het boek eigenlijk dubbel zoveel pagina’s had moeten tellen. ‘Er zat meer in.’

Met zijn rijke fantasie breidt Peter in dit boek de Noorse mythologie uit en brengt ze in verband met Atlantis, de precolumbiaanse mythologie, het Christendom en hedendaagse elementen. Situaties in het heden en verhalen over het verleden volgen elkaar in sneltempo op en raken met elkaar verweven. Buren van vroeger blijken plots mythologische wezens te zijn, de tijd stopt en draait terug, een enorme hoeveelheid aan informatie en ideeën komt op je af. Het introduceren van deze nieuwe personages, situaties of plaatsen mag daarom gerust heel wat meer pagina’s in beslag nemen. Dit geleidelijke opbouwen, zou ook ruimte bieden binnen het verhaal zelf naar de personages toe voor verwondering over wat er gebeurt, begrip of onbegrip, of geleidelijk inzicht. Nu lijkt alles iets te vanzelfsprekend voor de protagonisten.

Ik voel een drang van Peter om ons zo snel mogelijk zijn ideeënwereld over te brengen, dit zorgt er voor dat de hoeveelheid bijkomende elementen echt wat snel op elkaar volgt. Af en toe diende ik te stoppen en een stuk opnieuw te lezen. Door het inbouwen van pauzes in het boek via inleidende beschrijvingen, zou Peter het de lezer wat makkelijker kunnen maken om de toevloed van additionele gegevens te verwerken en op een natuurlijke manier de verschillende figuren te leren kennen. Persoonlijk voelde ik me wat overdonderd in dit deel.

Na de eerste vier hoofdstukken beginnen de verschillende verhalen over heden en verleden goed op dreef te komen. En dan ontdekken we via het gedicht ‘De Weerwolf’ dat Peter ook over dichterstalent beschikt.

Iedereen fantaseert wel ooit eens over zichzelf de knapste of de sterkste zijn, een bijzondere afkomst te hebben, of magische gaven… Meestal is dit vluchtig en voorbijgaand. Peter slaagt er mijns inziens bijzonder goed in zijn fantastische ideeën vast te houden en creatief om te zetten naar elementen die hij uitwerkt in zijn vertelling. Qua verhaaltechniek kan het invoeren van parallelle verhaallijnen of subplots zonder twijfel nog voor verbetering zorgen, de vlotte pen heeft Peter in ieder geval al. En het eindigt met een cliffhanger, zodat we alvast dienen uit te kijken naar het derde deel!

Statistieken


Bezoeken laatste 7 dagen: 179

Totaal aantal bezoeken: 127971

Zoekmachine verwijzingen: 1013