Beste Peter,
Ik heb je boek met veel plezier gelezen, het is net uit. En zoals beloofd hierbij mijn commentaar en wat suggesties. Proficiat ! We hopen dat je nog vele boeken mag schrijven !
Het verhaal is origineel en hangt heel goed aan elkaar. Wat me vooral beviel is hoe de personages uitgewerkt zijn en dat hun karakter diepte en complexiteit heeft. In vele boeken zijn de karakters nogal ‘plat’, dat is in De Jaguarkrijger zeker niet het geval. Ook heel interessant is hoe je een beeld geeft van de Coya’s, de verwevenheid met de Spaanse/Westerse cultuur, het regime van Pinochet enz. Super, goede spanningsopbouw, veelzijdig en onvoorspelbaar, zoals ik het graag heb !
Wat betreft je schrijfstijl, hierbij enkele suggesties. De eerste dertig pagina’s vond ik wat stroef, een beetje zoekend. Bijna elke zin bevat actie, en het is soms wat veel en snel, waardoor je niet kan doorlezen. De lezer die je universum nog niet kent, heeft wat tijd nodig om dit allemaal te verwerken. Ik denk dat je wat vertraging zou kunnen inbouwen en de lezer tijd zou kunnen geven door af en toe iet uitgebreidere beschrijvingen in te lassen waarin je meer zegt over het landschap, de gebouwen, hoe de nederzetting van Juan zich situeert in het landschap etc. De tekst daarover op pagina’s 19 en 20 zou gerust veel uitgebreider mogen zijn. Bijvoorbeeld over de gebouwen : met wat adjectieven kan je toelaten dat de lezer er zich echt beeld kan van vormen. Bijvoorbeeld ‘witgekalkte lemen huizen’ (als het om lemen huizen gaat natuurlijk), of voor de muren rond de nederzetting – ik bedenk maar iets – ‘grijze granietstenen muren’ en iets over waar de stenen vandaan komen. Idem voor het landschap, bomen, planten, dieren in het landschap : daar kan je de verbeelding van de lezer prikkelen door iets meer te zeggen over de kleuren, geluiden enzovoort door er beschrijvende adjectieven aan toe te voegen.
Je maakt duidelijk dat het hele boek zich in prachtige landschappen afspeelt, maar er ontbreekt nog wat tekst om het echt te kunnen ‘zien’. Hoe zien de stenen er uit bij het beklimmen van de bergen, hoe voelt het, welke geluiden zijn er te horen … En dit mag vast en zeker doorheen het ganse verhaal gebeuren. Het Je boek is zeer rijk aan actie, met nog wat meer context denk ik dat je aan kleppers van 500 bladzijden zal gaan komen 🙂 Het gebouw in Punta deTralca bijvoorbeeld is zeer goed beschreven, ook het landschap in de buurt, en het huis van Pablo Neruda. Op pagina 66 heb je het over een zware poort, daar zou je bijvoorbeeld een ‘donkere eikenhouten poort’ van kunnen maken, enfin nog wat rijkere details die toelaten het je echt in te beelden.
In gans het verhaal vond ik maar één punt dat wat meer uitgewerkt had mogen worden: ‘Monica en een paar jaguarkrijgers vonden Juan in een grot in de Andes en brachten hem meer dood en levend naar huis’. Aangezien we weten hoe moeilijk te vinden die grot was, dat Juan er zeer diep in door drong en dat de gang achter hem instortte, ontbreekt er hier toch wel wat uitleg.
Voorbij dit stuk leest alles als een trein, en het klopt precies.