Met De Zoon van de Slang komt Kukulkans Meesterplan tot een spetterende conclusie in een wereld waar de mythologie de realiteit helemaal heeft ingehaald. Peter heeft dit boek volledig en met aandacht uitgewerkt, ik vond er alle bladzijden in terug die ik van het verhaal verwachtte. ‘Last but not least’ is hier zeker van toepassing!
Aan inspiratie opnieuw geen gebrek in De Zoon van de Slang, Peter haalt alles uit de kast. De reis van het nieuwe hoofdpersonage Victor staat centraal. Victor’s reis naar zijn moeder’s geboortedorp is tevens een groei naar volwassenheid. Hij verwerft gaandeweg meer inzicht in zichzelf en een beter begrip voor de rol van zijn voorouders. Victor beleeft een ware Odyssee waarbij hij tal van nieuwe personages op zijn weg ontmoet. Toch komt het verhaal nu volledig tot zijn recht. Het is namelijk zorgvuldig opgebouwd en bevat vlotte dialogen waar vaart in zit. In dit laatste deel van Peter’s trilogie krijgen we voldoende de tijd om de belangrijkste personages goed te leren kennen en daarnaast de verhaallijn en achterliggende boodschap in ons op te nemen. Met de continuïteit tussen de drie delen zit het goed. We keren onder meer terug naar een aantal plaatsen die we eerder al bezochten en een kern van ‘bekende acteurs’ verschijnen op het toneel. Blijkbaar hadden deze hier en daar toch enkele verborgen aspecten… En die leren we nu kennen.
Naast mythologie en religie blijft Peter’s zin voor sociale rechtvaardigheid prominent aanwezig in dit boek. Milieuvervuiling krijgt de nodige aandacht, en is verweven met mythologische figuren die er soms bijna aan onderdoor gaan. Andere – meer demonische – personages bloeien daarentegen op door deze verloedering en halen hun voldoening uit het meesleuren van de gewone man in hun vernielzucht. Toch zijn er ook de op het eerste zicht hopeloze gevallen die er in slagen uiteindelijk een ander pad te kiezen.
Peter schrijft darkfantasy. Ik zie in hem echter geen doemdenker. Veeleer is hij iemand die gelooft dat hoe slecht het er soms voorstaat, mits een harde kern van volhouders zullen er uiteindelijk toch oplossingen gevonden worden. Dat geloof wil hij overbrengen op zijn lezerspubliek.
Tenslotte blijft het me verwonderen hoe Peter er in slaagt zijn fantasie en ideeën uit zijn hoofd te halen en op papier te krijgen. De muze is bij hem duidelijk aanwezig. Verhaaltechnisch is dit boek tot dusver Peter’s meesterwerk, het gaat in stijgende lijn… Wie weet wat we later nog meer kunnen verwachten?
Groeten,
Antoon