Peter Varg levert een derde Dark Fantasyverhalenbundel met korte vertellingen die op zichzelf staan naast de trilogie van de Kukulkansage. De verhalen ademen, behalve het laatste verhaal, dezelfde sfeer uit en zouden gemakkelijk samengevoegd kunnen worden zonder in herhaling te vallen.
Van Varg zijn wij gewoon dat het niet gaat over sprookjesachtige ballades maar eerder over rauwe, borrelende situaties die het slechtste in de mens naar boven brengen. Een nauwelijks verholen drift die enkel door het tegengif van de liefde wordt gebreideld. Indien ik niet beter wist, dacht ik dat Varg drakengenen had en het levenslicht zag in een actieve vulkaan. Als ik één woord moet gebruiken om zijn verhalen te omschrijven dan het zou het “Anger Management” zijn.
De geheimen van stof en zand
De perfecte opwarmer. Dystopisch maar dan op een magische manier. De mensheid die wij kennen is niet meer. Dat de onsterfelijke personages niet volledig uitgewerkt zijn, stoort geenszins. Het maakt het geheel net mysterieus en wekt de nieuwsgierigheid van de lezer. Vlot leesbaar waardoor je het te kort zult vinden en toch blij bent dat het niet langer duurde omdat het naar de keel grijpt. Mooie symboliek.
De demon, de vampier en de maagd
De hel en de onvergankelijke ellende waarin het de wezens stort waar het macht over uitoefent. Een sukkelachtige demon die een kans krijgt en die weer verknoeit maar nooit opgeeft en dan toch eens geluk heeft. Het speelt zich deels af op de brandende vlakten van de hel en deels in het hedendaagse Rome waar de demon in een vaticaans intrige verzeilt raakt. Moraal van het verhaal, vertrouw nooit een onschuldige maagd. Een snel verhaal met de nodige humor. Goed op dreef.
De godin in de cloud
Opnieuw een dystopie maar deze keer doordrenkt van de gedachtewereld van een schizofreen. Deze keer fungeren de achterbuurten van Brussel als het canvas. Drank, drugs, ellende en uitzichtloosheid wisselen elkaar af. Je leeft mee met het hoofdpersonage waarvan je hoopt dat hij het slechte dat hem overkomt alleen maar fantaseert. Het is haast onmogelijk zijn dromen en fantasieën uit elkaar te houden. Het einde komt geen seconde te vroeg.
Het offer
In enkele zinnen creeert Varg voor ons een totaal nieuwe wereld en een oude stad Trampa compleet met drakentempel, intriges tussen tovenaars en dag-en nachtelfen plus de vijfhonderdjaarlijkse dreiging van een draak die een maagdenoffer eist. Een verassende Merlijnsage met heel andere insteek en ongebruikelijke wendingen. Komt een beetje stroef op gang maar halfweg komen we terecht in wervelende kolk van gebeurtenissen die eigen zijn aan Vargs stijl. De laatste alinea’s worden steeds spannender.
De tranen van God
Een meeslepend ruimteavontuur met vele dubbele lagen. Hier voelen wij dat Varg een brug slaat vanuit zijn gebruikelijke habitat, het dark-fantasy genre, naar sciencefiction. Het magische uit zijn andere verhalen sijpelt hierin uiteraard door. Sommige delen spelen zich af in de visioenen van het hoofdpersonage, een outcast, die regelmatig een gevaar vormt voor zijn eigen collega’s. Gaandeweg begrijpt hij steeds meer over het waarom van zijn kwellingen. Het lot van een gevangen god hangt er van af. Persoonlijk vind ik dat dit verhaal beter tot zijn recht had gekomen wanneer het verder was uitgewerkt. Of de switch van genre op het einde van de verhalenbundel iedereen zal bekoren is twijfelachtig maar verassend is het zeker.